Waar het bij sommigen al misloopt is de voorbereiding. Die kan niet op tijd en niet goed genoeg zijn, of door de betreffende partners of familieleden niet op elkaar afgestemd. Bij mij was het zo dat ik een schoon en opgeruimd huis wilde achterlaten en daar begon ik dan vaak wat te laat mee. Dit werd door het gezin niet begrepen. Ik was dan afgepeigerd op het moment dat we in de auto richting vakantiebestemming gingen, niet een gezonde situatie met een autorit via onbekende wegen en twee kinderen achterin. Eigenlijk hét recept voor een fikse ruzie, als je begrijpt wat ik bedoel. Anderen plannen juist te veel en als er dan iets anders loopt, een file of een andere onverwachte situatie, kan het ook uit de hand lopen. Al met al heb ik geleerd dat je wel een planning moet hebben, maar proberen daar niet te star mee om te gaan. (Een bijkomend effect hiervan is wel dat ik bijna geen enkele vakantiebestemming van mijn bucketlist hebt afgevinkt, overal waar ik geweest ben heb ik nog wel iets waar ik niet aan toekwam en dus graag nog eens naar toe ga ;)). Wat vooral belangrijk is, dat je met je reispartner(s) goede afspraken maakt. Vakantie betekent vrij zijn en dat moet je vooral niet uit het oog verliezen met zijn allen. Genieten, niks moeten, kunnen doen waar jij zin in hebt. Heerlijk, ik heb er nu al zin in jij ook?